Toen Mira voor de eerste keer bij mij kwam, zag ik een onzeker, gevoelig meisje met behoorlijk ondergewicht. Mira had anorexia en zocht hulp.
Haar geschiedenis vertelde het verhaal van een jong meisje wat tijdens de scheiding van haar ouders besloten had om zichzelf onzichtbaar te maken. Haar ouders hadden het in die periode heel moeilijk en Mira begon onbewust het gezin te ondersteunen door niets te vragen, zich aan te passen en helpend te zijn waar zij kon. Zij ging zorgen voor haar ouders en werd daarmee ouder van haar ouders.
Het gevolg was, dat Mira veel te veel verantwoordelijkheid ging dragen (overigens zonder dat haar ouders dit bewust van haar vroegen). Ze werd te vroeg volwassen en kon daardoor haar eigen ontwikkeling niet op een natuurlijke manier doorlopen. Ze hield gedachten en gevoelens binnen, want ze wilde niemand tot last zijn. Maar ondertussen voelde ze zich van binnen bang, onzeker, verdrietig, boos en raakte ze zichzelf kwijt. Ze had het gevoel dat ze er niet echt toe deed, omdat ze dacht dat haar ouders het te druk met zichzelf hadden. Haar zelfbeeld werd negatief.
Om met al die weggestopte gevoelens en gedachten om te kunnen gaan, ontwikkelde ze een eetstoornis: anorexia. Dit was voor haar een manier om grip op zichzelf en het leven te houden. Door dwangmatig bezig te zijn met eten, niet-eten, of extreem gezond eten, hoefde ze niet bezig te zijn met haar binnenwereld. Ze viel kilo’s af en kreeg ondergewicht. Je zou kunnen zeggen dat ze letterlijk EN figuurlijk geen ruimte meer durfde in te nemen.
Tijdens onze sessies ontdekte ze hoe dit patroon was ontstaan en begon ze langzamerhand haar emoties op te zoeken en toe te laten. Een volgende stap was deze te uiten. Ze ontdekte hoe de eetstoornis haar geholpen had te overleven, maar dat het haar juist nu saboteerde. Ze begon de dwangmatige gedachten aan eten en niet-eten als signaal te zien: wat wil ik niet voelen? Waar wil ik van weg?
Ze begon langzamerhand haar obsessieve gedachten over eten los te laten, heel voorzichtig, beetje bij beetje. Ze ontdekte dat ze niet aan eten dacht als ze dingen deed die goed voor haar waren en als ze haar hart volgde, als ze haar emoties uitte en haar grenzen en behoeften aan gaf. De eetstoornis verdween vanzelf toen ze om leerde gaan met emoties en gedachten en ze zich leerde uiten. De bescherming die de eetstoornis haar had geboden, was niet meer nodig. Haar gewicht ging eindelijk omhoog, ze nam letterlijk en figuurlijk haar ruimte weer in!!
Ik zie nu, na ruim een jaar, een prachtige jonge vrouw met zelfvertrouwen, die haar eigen kwaliteiten ziet, die weet wat ze wil, die haar grenzen voelt en bewaakt, die communiceert, zich verbindt en die zichzelf durft te laten zien. Een krachtige jonge vrouw die weer zin in het leven heeft. Wat een transformatie!
Gisteren kreeg ik een bericht van haar, wat ik met haar toestemming mag delen:
“Dag lieve Eline, druk met de koffer pakken want morgen vertrek ik naar Utrecht (voor in ieder geval een maandje).
Ontzettend dankbaar voor je, want ik merk dat ik heel anders wegga dan 2 jaar geleden. Toen voor 6 weken vakantiewerk doen op Texel. Ik ging – na een hele middag met een hoge hartslag in de supermarkt – met koffertje en twee overvolle boodschappentassen weg van huis.
Morgen vertrek ik gewoon met een koffer vol met kleding, schoenen, boekjes, tijdschriften, mn zachte dekentjes en heerlijke douche en verzorgingsspulletjes van de Lush. Wat een wereld van verschil. Vandaag genoten van niks doen, lummelen, dansen en fijne muziek.
Ennn ontzettend gaaf want deze zomer mag ik met mijn liefste vriendin 7 dagen kanoën in Zweden!! Van de week de vakantie geboekt samen. Iets waar ik al zo lang over aan het dromen was!! De natuur in, genieten van de omgeving, van het met elkaar zijn, een eigen plekje vinden om te slapen, tentje opzetten, kampvuur erbij en vooral kunnen ademen, in het moment zijn en voelen dat ik leef. Doet de wet van aantrekkingskracht hier zijn werk….”
Hoe mooi is het als je ziet hoe iemand thuis komt in wie ze in wezen is. Onze gezamenlijke missie is voltooid, Mira is zichzelf geworden.
Heb je ook het gevoel dat je vast zit in saboterende patronen? Dat je niet het leven leeft wat werkelijk bij je hoort? En wil jij ook thuiskomen in jezelf, zodat je jouw kracht gaat voelen en je jouw eigen unieke pad kunt gaan volgen?
Wees welkom!
